' موسم گل ' آواز دشتی, دستگاه شور آهنگ: موسی معروفی, بر اساس ملودی محلی مازندرانی آواز: سولماز بدری ترانه : محمدحسن متخلص به ' وحید ' و معروف به وحید دستگردی
موسم گل دورهی حسن
یک دو روز است در زمانه ای به دلآرایـی به عالـم فسانه ای که ز تو مانده نکویی نشانه
خاطــر عاشقــان را مـــیازار خوش نباشد ز معشوقه آزار
گــــر بســـوزد شمــــع پــروانـــه را بـــا زبانه چون شود روز شمع و شب را نبینی نشانه
ابر آمــد و زار بر سر سبــزه گریست بی بادهی گلرنگ نمیشاید زیست
این سبزه که امروز تماشاگه ماست
تا سبزهی خاک ما تماشاگه کیست
میکنـی صیــد مـرغ بسته میزنی سنگ بر شکسته
میکشی با تیــغ ستــم یـار خسته خسته دلان یکسره در خون نشسته
خویش سوزی و بیگانه سازی نیست چـو آیین عاشق نوازی
تیر عشقت ای که در سینه ما نشسته رحمتـی کن بـا دل عاشـق زار و خسته