مجموعه فوق تحت عنوان "مد و مدل گرايي در ايران قديم" به جنبه مدل گرايي در عکاسي قديم ايران اشاره دارد. جنبه اي که نشانه هاي آنرا به وفور ميتوان در ساختار اجتماعي ايران مشاهده کرد. Portraitphotographs from Isfahan
در زمان قاجار نوازندگان و رقصنده گان را "عمله طرب" ميخواندند که در مراسم آشپزان, ميهماني ها و عروسيها شرکت ميکردند. دسته ديگر را" مطرب" ميخواندند که مشهور ترين آنها در دوره ناصرالد ين شاه" دسته موًمن کور" بود که خود و همسرش ضرب ودف مينواختند ودو دخترش يکي ارگ دستي وديگري در رقص مهارت داشت. ديگر" سلطان خانم" که رقاصه مادر ناصرالد ين شاه جهان خانم بود. رقص وموسيقي را نميتوان از هم جدا نمود. در گذشته رقصهاي بسيار زيبايي در ايران وجود داشته که حالا مثل اغلب هنرهاي ملي از مد افتاده.
عکسها متعلق به بین سال های 1920 تا 1950 و توسط پریسا دمندان گرفته شده اند.